Założyciele Wisły: Witold Wańkowicz

Wiosną 1906 roku Tadeusz Łopuszański - nauczyciel fizyki w II Szkole Realnej w Krakowie -zatrzymał swoich uczniów w sali po lekcji i zaproponował im utworzenie drużyny piłkarskiej. Po początkowym zaskoczeniu młodzi chłopcy propozycję przyjęli z entuzjazmem. Tak powstała Wisła Kraków.

Pierwsze miesiące funkcjonowania klubu są słabo udokumentowane. Piłka nożna była wówczas formą zabawy dla uczniów i studentów, w relacjach prasowych poświęcano jej niewiele miejsca. Nazwiska założycieli Wisły znamy ze spisanych w późniejszym okresie wspomnień. W księgach jubileuszowych Towarzystwa Sportowego z 1931 i 1936 roku w gronie pierwszych zawodników wymieniany jest „Wańkowicz”. Tygodnik Sportowy w 1921 roku, w artykule z okazji jubileuszu 15-lecia Wisły, wspominał o Wańkowiczu, że „wyjechał następnie do Oxfordu i zwyciężał w tamtejszych regatach wioślarskich”.

Dzięki tym skromnym wzmiankom udało się dokładnie zidentyfikować współzałożyciela Wisły i poznać jego dalsze losy. Oto bowiem w spisie uczniów II Szkoły Realnej z 1907 roku wymieniony jest Witold Wańkowicz, który w tym roku zdał egzamin dojrzałości z odznaczeniem. Artykuły dotyczące historii angielskich uczelni wyższych potwierdzają zaś, że Witold Wańkowicz był tamtejszym studentem. Jednocześnie pozwalają skorygować pomyłkę Tygodnika Sportowego - Wańkowicz uczył się w Downing College w Cambridge, w latach 1909-12 studiował tam rolnictwo i ekonomię, będąc jednocześnie członkiem klubu wioślarskiego.

Wiemy też, że Witold Wańkowicz urodził się 11 kwietnia 1888 w Warszawie, w rodzinie o szlacheckim rodowodzie. Jego rodzinami byli Paweł Edward Apolinary Wańkowicz herbu Lis i Klara Zofia z domu Potocka herbu Lubicz - byli oni właścicielami ziemskimi. Niewątpliwie zagraniczne studia na prestiżowej uczelni były możliwe dzięki dobrej sytuacji materialnej rodziny.

W czasie I Wojny Światowej Wańkowicz walczył w armii rosyjskiej. W niepodległej Polsce rozpoczął służbę dyplomatyczną. Od 1919 roku pracował jako zastępca generalnego delegata Ministerstwa Aprowizacji w Gdańsku - odpowiadał za koordynację transportu i dystrybucji amerykańskiej pomocy żywnościowej dla Polski. Następnie był urzędnikiem ministerialnym, a w latach 30 pełnił funkcję radcy polskiej ambasady w Stanach Zjednoczonych. W tej roli między innymi prowadził negocjacje ze stroną amerykańską na temat liberalizacji wzajemnych relacji handlowych. W 1939 roku był zaś zaangażowany w organizację pawilonu polskiego na nowojorskiej Wystawie Światowej.

Witold Wańkowicz nie powrócił już do Polski, pozostał na emigracji i zmarł w Arlington w stanie Wirginia 31 sierpnia 1948 roku. Spoczywa na cmentarzu Mount Olivet w Waszyngtonie.