Założyciele Wisły: Leon Winiarski

Założycielem Wisły Kraków był Tadeusz Łopuszański - nauczyciel w II Szkole Realnej w Krakowie. Wiosną 1906 roku zaproponował swoim uczniom utworzenie drużyny piłkarskiej - tym sposobem współzałożycielami Wisły zostało grono uczniów Łopuszańskiego. W tej grupie był również urodzony w 1888 roku Leon Winiarski.

O Winiarskim jako piłkarzu nie wiemy praktycznie nic. W okresie jego aktywności sportowej (lata 1906-1907) krakowska piłka nożna miała formę zabawy ruchowej dla młodzieży - nie było jeszcze regularnych rozgrywek mistrzowskich, a sprawozdawcy prasowi jedynie sporadycznie poświęcali w gazetach trochę miejsca futbolowi. Dopiero po latach, we wspomnieniowym artykule zamieszczonym w 1921 roku w Przeglądzie Sportowym z okazji jubileuszu 25-lecia Towarzystwa Sportowego, przedstawiona została rola Leona Winiarskiego w Wiśle. Dowiadujemy się mianowicie, że „oprócz I-ej drużyny [Wisły] istniały już wtedy drużyna II. i III., których sportowym kierownikiem (naczelnikiem) był Winiarski”. Z tego można wnioskować, że Leon był kimś więcej niż zawodnikiem - pełnił funkcję zbliżoną do trenera lub kierownika zespołu.

Leon Winiarski zdał maturę w 1907 roku i rozpoczął studia na Politechnice Lwowskiej. Absolwenci II Szkoły Realnej - nastawionej na nauki ścisłe - często wybierali właśnie politechnikę, a uczelni o takim profilu jeszcze wówczas w Krakowie nie było. Miało to dla Wisły negatywne skutki, gdyż zawodnicy po przeprowadzce do innego miasta zmuszeni byli do rezygnacji z gry w drużynie Łopuszańskiego. Taki sam los był udziałem Winiarskiego.

Dla Tadeusza Łopuszańskiego piłka nożna nie była jednak celem samym w sobie. Futbol w oczach założyciela Wisły był jednym z narzędzi w procesie wychowania młodzieży - miał uczyć odpowiedzialności, obowiązkowości, miał umacniać poczucie tożsamości narodowej i więzi społecznej. Dalszy życiorys Leona Winiarskiego potwierdza, że uczniowie Łopuszańskiego brali sobie te ideały do serca.

Jeszcze przed wybuchem I Wojny Światowej Leon Winiarski zaangażował się w działalność niepodległościowych organizacji strzeleckich. W 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich Józefa Piłsudskiego. W 1915 roku został ciężko raniony w walce i leczył się przez kilka miesięcy. Po kryzysie przysięgowym (odmowa złożenia przez Legionistów przysięgi wierności cesarzowi Niemiec) Winiarski został wcielony do armii austriackiej i skierowany na front włoski. Zdezerterował z wojska zaborcy i zaangażował się w działalność Polskiej Organizacji Wojskowej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Został odznaczony orderem Virtuti Militari i czterokrotnie Krzyżem Walecznych. Po uzyskaniu dyplomu inżyniera geometry-mierniczego służył w Wojskowym Instytucie Geograficznym. Został ponownie ciężko ranny w czasie walk związanych z przewrotem majowym w 1926 roku.

Leon Winiarski zmarł niespodziewanie i przedwcześnie w 1927 roku w wieku jedynie 39 lat. Był żegnany z najwyższymi honorami wojskowymi, na jego pogrzebie obecni byli między innymi generałowie Daniel Konarzewski, Tadeusz Piskor, Edward Rydz-Śmigły, Stefan Dąb-Biernacki. Ten ostatni wygłosił mowę pożegnalną w imieniu Marszałka Piłsudskiego. Współzałożyciel Wisły spoczął na warszawskich Powązkach.