Kartka z wiślackiego kalendarza.
W pierwszych latach swojej działalności Wisła Kraków nie posiadała własnego boiska. Mecze rozgrywano na Błoniach, na torze wyścigów konnych lub na stadionach podnajmowanych od innych. Dopiero po długich staraniach działaczy wiosną 1914 roku Wisła uroczyście zainaugurowała własny Park Sportowy. Nieduże boisko wraz ze skromną trybuną urządzono w Oleandrach - na obszarze wzdłuż obecnej alei Mickiewicza. W pierwszym meczu na tym obiekcie Wisła pokonała Czarnych Lwów 3:2.
Wiślacy nie cieszyli się zbyt długo z własnego domu. Już po kilku tygodniach wybuchła I Wojna Światowa i piłka nożna zeszła na dalszy plan. Park Sportowy Wisły został udostępniony oddziałom strzeleckim - szatnie i zaplecze stadionu stały się koszarami, płyta boiska służyła za plac apelowy. To właśnie w tym miejscu sformowano Pierwszą Kompanię Kadrową - zalążek późniejszych Legionów Polskich. To tutaj Józef Piłsudski skierował do swoich podkomendnych pamiętne słowa: „Wszyscy, co tu jesteście zebrani, jesteście żołnierzami polskimi. Jedynym waszym znakiem jest odtąd Orzeł Biały”.
6 sierpnia 1914 roku we wczesnych godzinach porannych Pierwsza Kompania Kadrowa wymaszerowała w kierunku Miechowa, ku granicy pomiędzy zaborem austriackim i rosyjskim. Tak rozpoczęła się droga, na której końcu czekała upragniona niepodległość.
Wisła Kraków na czas wojny zawiesiła działalność. Stało się tak nie tylko z powodu odstąpienia boiska - na fronty ruszyło tak wielu sportowców Wisły, że utrzymanie drużyny stało się niemożliwe. „Czerwoni” reaktywowali swoją działalność dopiero w 1918 roku, gdy piłkarze-żołnierze powrócili do Krakowa. Po kolejne sportowe laury Wiślacy sięgali już w wolnej Polsce.
Niestety, w 1915 roku stadion w Oleandrach doszczętnie spłonął. Pożar strawił też cały majątek Wisły. Dzisiaj po Parku Sportowym w Oleandrach nie ma już śladu, miejsce to jednak pozostaje niezwykle ważne w historii Wisły i w historii Polski.