130 lat temu - 28 sierpnia 1893 roku - urodził się Artur Olejak, zawodnik Wisły w latach 1909-19, jeden z najlepszych polskich napastników swoich czasów.
Artur Olejak urodził się 28 sierpnia 1893 roku w Krakowie. W pierwszej drużynie Wisły zadebiutował 12 września 1909 roku w prestiżowym meczu z Cracovią (wygranym przez Wisłę 1:0). Olejak występował na środku ataku w ustawieniu 2-3-5 (tak zwana odwrócona piramida). Szybko dał się poznać, jako zawodnik niezwykle utalentowany. Najlepiej przytoczyć charakterystykę spisaną przez Stanisława Mielecha - kolegę Olejaka z drużyny, a później cenionego dziennikarza. Zdaniem Mielecha Olejak był „przebojowcem typu tanka, łamiącego przeszkody. Był wysoki i bardzo silny fizycznie. Gdy minął obronę, nikt nie potrafił odepchnąć go od piłki, a strzelał bardzo silnie i celnie. Specjalnością jego były złośliwe szpicaki, których bramkarze z powodu kapryśnych kozłów bardzo nie lubią bronić. Olejak posiadał wybitny zmysł kombinacyjny. Świetnie się z nim grało i dużo można było się od niego nauczyć”.
Olejak należał do najlepszych polskich napastników swoich czasów. Był powoływany do Reprezentacji Krakowa - rywalizacja międzymiastowa cieszyła się wówczas wielkim prestiżem. Olejak wystąpił także w 1913 roku w jedynym spotkaniu rozegranym przez Reprezentację Galicji. Co istotne, Olejak był zawodnikiem Wisły także w latach 1918-19, a więc po reaktywacji klubu po okresie I Wojny Światowej.
W późniejszych latach pracował jako urzędnik. Zmarł w 1944 roku w Lublinie.