Władysław Jenkner i początki Wisły

W zeszłym tygodniu przedstawiliśmy sylwetkę Tadeusza Łopuszańskiego, który wiosną 1906 roku zaproponował swoim uczniom z II Szkoły Realnej utworzenie drużyny piłkarskiej. Po pewnym czasie tak powstała Wisła połączyła się z innym zespołem, znanym jako Czerwoni Kraków tudzież klub Jenknera. Czerwoni przez wiele lat pozostawali trochę w cieniu, niejako zapomniani, tymczasem to od nich wywodzi się dzisiejsza barwa koszulek Wisły i symbol gwiazdy. Warto zatem przypomnieć ich rolę w początkach krakowskiej piłki.

Spuścizna drużyny Czerwonych

Liderem tego zespołu był Władysław Jenkner, urodzony w 1887 roku w Chyrowie koło Sambora (obecnie na Ukrainie). Uczył się on w I Szkole Realnej w Krakowie i w tym czasie zainteresował się piłką nożną. Sportową pasję swojego syna wspierał Wiktor Jenkner - przedsiębiorca budowlany specjalizujący się w transporcie, zajmujący się między innymi budową linii tramwajowych w Krakowie. Czerwoni początkowo grali w strojach gimnastycznych przepasanych czerwoną szarfą, później jednak aż z Berlina sprowadzili profesjonalne stroje sportowe. Najprawdopodobniej było to możliwe właśnie dzięki finansom Wiktora Jenknera i musiało na Błoniach budzić podziw (dla porównania - stroje dla Wisły uszyła mama jednego z zawodników).

Czerwoni po raz pierwszy w źródłach zapisali się jesienią 1906 roku, gdy prasa odnotowała ich występ w Turnieju Jesiennym. Drużna Jenknera była wówczas jedną z najlepszych krakowskich ekip, o czym świadczą wyniki w samym turnieju („Wśród walki na pierwszy plan wysuwają się Czerwoni, klub. św. Anny, klub św. Jacka i klub Wisła” - pisała prasa), jak również udział tej ekipy wraz z Biało-Czerwonymi w pokazowym meczu piłkarskim w Bochni. Krakowscy piłkarze udali się do tej miejscowości, „aby zaszczepić tamtejszej młodzieży piękny sport footbalowy”.

Nie jest jednak do końca jasne, kiedy drużyna Jenknera tak naprawdę się zawiązała. W wielu opracowaniach przyjmuje się rok 1906, tymczasem Wilhelm Cepurski po latach wspominał, że do drużyny Czerwonych został zwerbowany już w roku 1905. Podobne wątpliwości dotyczą daty fuzji z Wisłą Kraków. W większości opracowań podaje się w tym przypadku termin na jesieni 1907 roku, niektórzy zawodnicy (Cepurski i Jan Weyssenhoff) wspominali jednak, że do połączenia doszło już w roku 1906.

Choć informacje o klubie Jenknera są bardzo skąpe, to jednak tradycja związana z tą drużyną trwa do dziś. By podkreślić, że obie drużyny łączą się na równych prawach, w trakcie fuzji zadecydowano o pozostawieniu nazwy jednego zespołu i barw drugiego. W ten sposób kolorem Wisły stała się czerwień, a jej emblematem gwiazda. Dwie niebieskie gwiazdy widniały bowiem na koszulkach drużyny Jenknera (w 1910 roku zostały one zastąpione jedną białą gwiazdą).

Losy założyciela

Sam Władysław Jenkner w roku 1907 otrzymał powołanie do wojska. Później studiował budownictwo na Politechnice w Wiedniu i na ścieżce zawodowej poszedł w ślady ojca. Jednak nim zajął się realizacją projektów budowlanych w niepodległej Polsce walczył jeszcze w obronie odrodzonej ojczyzny. Odznaczył się w wojnie polsko-bolszewickiej jako kapitan i dowódca 2 kompanii I pułku czołgów, został odznaczony między innymi Krzyżem Walecznych. W latach II RP Władysław Jenkner jako inżynier pracował przy budowie obiektów przemysłowych, kolejowych, lotniczych oraz mostów. Wybuch II Wojny Światowej zastał go w Rzeszowie, w latach okupacji mieszkał zaś we Lwowie (w swojej firmie budowlanej na fałszywych papierach zatrudniał osoby ukrywające się przed Niemcami).

Po roku 1945 rodzinny majątek Jenknera koło Gdowa został znacjonalizowany - po tym wydarzeniu założyciel Czerwonych próbował na nowo ułożyć sobie życie na tak zwanych Ziemiach Odzyskanych, we Wrocławiu. Po kilku latach jednak jego firma - w ramach realizowanej przez nowy ustrój walki z prywatnymi przedsiębiorcami - zbankrutowała z powodu „domiaru podatkowego”. Władysław Jenkner zmarł w roku 1955 i spoczywa na cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu.