Rekordy Białej Gwiazdy: 16 odsłon zmagań o Herbową Tarczę Krakowa

Za początek historii starć Białej Gwiazdy z zespołem Cracovii przyjąć można datę 20 września 1908 roku, kiedy to na krakowskich Błoniach odbył się pierwszy udokumentowany pojedynek pomiędzy tymi drużynami. Zakończył się on podziałem punktów, lecz już niedługo po tym spotkaniu oba zespoły miały kolejną szansę, by dowieść wyższości swoich umiejętności. Derby Krakowa wpisały się na stałe w piłkarski krajobraz miasta i nic nie stało na przeszkodzie w podtrzymywaniu tradycji rozgrywania tych spotkań. Sytuacja zmieniła się w latach 70. ubiegłego wieku, kiedy to rywalka Białej Gwiazdy przeżywała trudności, a rozgrywanie meczów między oboma zespołami na poziomie ligowym przestało być możliwe. Aby jednak piękna tradycja derbowych spotkań nie zanikła, co byłoby przyczyną zmartwienia zarówno wśród kibiców, jak i samych zawodników, znaleziono rozwiązanie tego problemu. Z inicjatywy Rady Seniorów Wisły zrodził się pomysł rozgrywania derbów w rocznicę pierwszego meczu Wiślaków z Pasami po wyzwoleniu, rozegranego 28 stycznia 1945 roku. Pomysł zyskał poparcie Krakowskiego OZPN, a redakcja krakowskiego „Tempa”, będąca jednym z inicjatorów przedsięwzięcia, ufundowała symboliczną nagrodę.

Premierowa odsłona

Pierwsze spotkanie o Herbową Tarczę Krakowa miało miejsce 27 stycznia 1974 roku. Pomimo zimowej aury na stadionie Cracovii pojawiło się liczne grono kibiców obu drużyn, które stworzyły stojące na wysokim poziomie widowisko, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, iż to spotkanie derbowe przypadało na okres wstępnych przygotowań do sezonu. Pierwsza połowa obfitowała w ataki przeprowadzane przez gości, którzy próbowali sforsować obronę rywala. Po 45 minutach i zmianie stron obraz gry uległ nieco zmianie i teraz do głosu dochodziła zarówno jedna, jak i druga strona. Wynik otworzył w 71. minucie Zbigniew Maczugowski, który wyskoczył do centry w polu karnym Wiślaków i skierował piłkę do pustej bramki. Strata bramki podziałała motywująco na zawodników Białej Gwiazdy, którzy z jeszcze większą zawziętością ruszyli do ataków. Ich próby przyniosły efekty w 84. minucie, kiedy to Kazimierz Kmiecik główką z najbliższej odległości zdobył wyrównującą bramkę oraz trzy minuty później – autor pierwszego trafienia dla Wiślaków rozpędził się prawą stroną boiska, dośrodkował w pole karne, gdzie jeden z zawodników „Pasów” popełnił błąd i pokonał własnego bramkarza.

Do ostatniej edycji

Najwyższe zwycięstwo w ramach tych rozgrywek zanotowała Biała Gwiazda pięć lat później, gdy podejmowała przeciwnika na własnym obiekcie. 14 stycznia 1979 roku spotkanie rozpoczęło się punktualnie o godzinie 12 w południe. Zwłaszcza pierwsza odsłona derbowego meczu toczyła się w szybkim tempie, co miało swoje odzwierciedlenie w trzech strzelonych bramkach. Po przerwie podopieczni Oresta Lenczyka dorzucili jeszcze dwa trafienia.

Ostatni z 16 rozegranych meczów o Herbową Tarczę Krakowa również wygrała Wisła Kraków, zamykając piękną klamrą historię swojego udziału w tych zmaganiach, których bilans wyniósł 11 zwycięstw i 5 porażek. Przy ładnej aurze piłkarze obu zespołów zaprezentowali wysokie umiejętności, ale trafienia Krzysztofa Szewczyka oraz Kazimierza Moskala przechyliły szalę zwycięstwa na stronę Wiślaków. Ten mecz rozegrany w 1989 roku był ostatnią okazją do zdobycia trofeum, jako że po przełomie politycznym zajęcie Krakowa przez wojska radzieckie w 1945 traktowano jako początek sowieckiej okupacji, przez co sens straciło także rozgrywanie spotkań upamiętniających tamto wydarzenie.