Pionierzy krakowskiej piłki: Tadeusz Kucz

Tadeusz Kucz urodził się 22 lipca 1886 w Krakowie i uczęszczał do tutejszej II Szkoły Realnej. To w jej murach profesor Tadeusz Łopuszański zaproponował swoim uczniom utworzenie drużyny piłkarskiej pod nazwą Wisła, Kucz jednak zainteresował się piłką nożną w inny sposób. Z jego wspomnień wynika, że uczęszczał do Parku Jordana, będąc jednym z przodowników (prowadzących zajęcia). W Parku Jordana w piłkę nożną grywano już w XIX wieku, znano też prawidła gry (stosowne przepisy opublikowano już w 1902 roku wraz z opisem innych zabaw prowadzonych w Parku). Młodzi chłopcy do regulaminu nie przykładali większej wagi - bardziej podobała im się spontaniczna zabawa nastawiona na kiwanie i utrzymanie piłki. Gdy jednak ogłoszono, że do Krakowa przyjedzie na mecz lwowska drużyna, w Parku rozpoczęto systematyczne przygotowania. Tadeusz Kucz został wybrany do składu szykowanej drużyny.

Roman Wilczyński wspominał, że już wtedy na Błoniach funkcjonowała Wisła (i inne nieformalne drużyny), kierownik Parku Jordana - dr Marian Tokarski - nie brał jednak pod uwagę tych zawodników, gdyż ćwiczyli poza Parkiem.

4 czerwca 1906 roku drużyna przodowników z Tadeuszem Kuczem w składzie jako prawym pomocnikiem przegrała z Czarnymi Lwów 0:2. Kucz wspominał, że krakowianie byli zachwyceni faktem, że goście ze Lwowa zagrywają piłkę… głową. Po tym meczu chłopcy z Krakowa zaczęli próbować takich zagrań, przekonując się, że to wcale nie boli.

Wizyta drużyn ze Lwowa (przyjechali też uczniowie IV Gimnazjum - Pogoń) stanowiła inspirację dla krakowskich piłkarzy - zaczęto ściślej stosować przepisy gry, regularniej trenować, drużyny nabrały solidniejszych podstaw organizacyjnych, piłką zainteresowało się też szersze grono uczniów i studentów. Z tego względu czerwiec 1906 roku uznaje się za moment przełomowy w historii krakowskiej piłki nożnej. We wrześniu i październiku odbył się Turniej Jesienny, który można uznać za pierwsze zorganizowane rozgrywki pod Wawelem - wzięło w nim udział (według różnych źródeł) od 16 do nawet 40 drużyn, co obrazuje skalę popularności futbolu.

Kucz wspominał, że wraz z kolegami trenował przez całe wakacje 1906 roku, w tym czasie zagrał też w meczu z drużyną pracowników amerykańskiego cyrku Buffalo Bill, który gościł w Galicji ze swoimi występami. Krakowianie wygrali 1:0. Z tej drużyny wywodzi się zespół znany później jako Biało-Czerwoni.

W 1907 roku Biało-Czerwoni połączyli się z Akademickim Klubem Footballowym Cracovia - w tych wydarzeniach Kucz już jednak nie uczestniczył. Za namową profesora Łopuszańskiego dołączył do Wisły. Kucz był wszak uczniem II Szkoły Realnej, a Wisła w swoich początkach sformowana była właśnie z podopiecznych Łopuszańskiego. Nie można w tym przypadku mówić o transferze we współczesnym znaczeniu - wtedy przynależność klubowa nie była jeszcze sformalizowana, przypadek Tadeusza Kucza jest jednak znamienny. Warto odnotować, że z Wisłą związało się więcej piłkarzy Biało-Czerwonych - byli to między innymi Franciszek Baścik, Tadeusz Bałabuszyński, Marian Marszałek, Józef Stoeger, Antoni Gawędzki.

Tadeusz Kucz szybko zakończył swoje piłkarskie występy. Podjął studia we Lwowie i uzyskał dyplom lekarza weterynarii. Został zawodowym oficerem - ówczesne wojsko potrzebowało specjalistów opieki nad zwierzętami. Kucz w latach 1914-17 służył w Legionach Polskich, w niepodległej Polsce otrzymał awans na pułkownika, był szefem weterynarii Dowództwa Okręgu Korpusu V, w kampanii wrześniowej przeszedł szlak bojowy Armii Kraków, nim dostał się do niewoli. W oflagu przebywał do końca wojny.

Choć piłkarska przygoda Tadeusza Kucza trwała krótko, to jednak z Wisłą pozostał związany przez długie lata. Przykładowo w 1931 roku wystąpił w drużynie Old Boyów Wisły w spotkaniu z okazji jubileuszu 25-lecia klubu. W 1933 roku został wiceprezesem Towarzystwa Sportowego, po 1945 roku zasiadał zaś w Radzie Seniorów Wisły.

Tadeusz Kucz zmarł w 1965 roku, spoczywa na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.