Kartka z kalendarza: 81 lat temu zmarł Andrzej Bujak

Andrzej Bujak urodził się 18 października 1891 roku w Gaju pod Krakowem. Uczęszczał do gimnazjum w Krakowie i w tym czasie dołączył do drużyny Wisły, nieomal z miejsca stając się kluczowym zawodnikiem. Występował na prawej obronie, w parze z Wilhelmem Cepurskim przez lata stanowili podstawową parę wiślackiej defensywy (warto zaznaczyć, że w tamtych latach grywano w ustawieniu 2-3-5). W relacjach prasowych często wymieniano jednak… Williamsa i André. Za tymi egzotycznymi pseudonimami kryli się bowiem Cepurski i Bujak w czasach, gdy uczniom formalnie nie wolno było występować w klubach sportowych.

Andrzej Bujak należał do najlepszych polskich piłkarzy okresu zaborów. Był powoływany do reprezentacji Krakowa oraz reprezentacji Galicji. Po latach Przegląd Sportowych wskazywał, że Bujak był „b. dobry taktycznie, miał dobrą technikę, b. czysty wykop, lecz był ciężki”. Tygodnik Sportowy wręcz określił defensora Wisły mianem „ciężkiego tanka” - można więc uznać, że dla napastników starcie z Bujakiem nie należało do przyjemnych momentów meczu.

Sportową karierę Bujaka przerwał wybuch I Wojny Światowej. Piłkarz Wisły - jak wielu jego kolegów z drużyny - ruszył na front, a Towarzystwo Sportowe zmuszone było zawiesić swoją działalność. André był żołnierzem I Brygady Legionów Polskich, a w latach 1915-1918 walczył w armii austriackiej. Od 1918 roku służył w odrodzonym Wojsku Polskim, awansując w 1921 roku na porucznika. Trzy lata później przeszedł do rezerwy. Latem 1918 roku był jedną z kluczowych osób w inicjatywie reaktywacji Wisły. W tym czasie był już bardzo doświadczonym sportowcem. Jeszcze jako czynny piłkarz i kapitan pierwszej drużyny brał udział w pracach zarządu Wisły (zasiadał w komisji rewizyjnej, opracowywał klubowy statut). Obowiązki służbowe (włączając w to stacjonowanie w innych częściach kraju) wymogły na nim ograniczenie występów na boisku. W 1922 roku zagrał w barwach Wisły po raz ostatni - w latach 1922-1923 Bujak był jeszcze zawodnikiem Legii Warszawa, a w okresie 1923-1926 reprezentował Krakowiankę.

W kolejnych latach Andrzej Bujak pracował w Warszawie jako urzędnik oraz instruktor piłki nożnej w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego. W 1939 roku po zajęciu miasta przez Niemców wraz z rodziną został wysiedlony ze służbowego mieszkania. Bujak podupadł na zdrowiu i 26 września 1940 roku zmarł na zawał serca. Defensor Wisły spoczywa w Kwaterze Legionów na Powązkach.