99 lat od pierwszego meczu Henryka Reymana i Stefana Śliwy w reprezentacji Polski

14 maja 1922 roku to data związana z wydarzeniem, które na stałe zapisało się w dziejach polskiego futbolu. Właśnie wtedy pod Wawel zawitała reprezentacja Węgier, by na stadionie Cracovii stanąć w szranki z kadrą prowadzoną przez Józefa Lustgartena. Spotkanie wzbudzało wiele emocji wśród wszystkich zainteresowanych ze względu na fakt, że był to premierowy występ Polaków w roli gospodarza, a drugi w całej historii. Swój inauguracyjny mecz międzypaństwowy Polacy rozegrali 18 grudnia 1921 roku w Budapeszcie, gdzie zmierzyli się z tym samym rywalem. Po ostatnim gwizdku arbitra polscy zawodnicy musieli uznać wyższość gospodarzy, przegrywając 0:1. Nieznaczna porażka z zespołem, który w tamtych czasach uchodził piłkarskiego potentata Starego Kontynentu nie była postrzegana jednak w kategoriach  rozczarowania. Oczekiwania widowni były więc spore, a dobra dyspozycja piłkarzy dawała nadzieję, że spotkanie w Grodzie Kraka będzie równie interesujące.

Węgrzy zbyt mocni

W dniu meczu licznie zgromadzeni kibice zasiedli na trybunach stadionu Cracovii, by zagrzewać Polaków do walki w starciu z Madziarami. W wyjściowej jedenastce zespołu dowodzonego przez trenera Józefa Lustgartena znaleźli się Henryk Reyman oraz Stefan Śliwa. Dla obu Wiślaków był to wyjątkowy moment, bowiem notowali swój debiut w drużynie narodowej.  Od samego początku mecz nie układał się po myśli Polaków, a Węgrzy wyraźnie dominowali. Na otwarcie wyniku nie trzeba było długo czekać, bowiem już w 4. minucie niefortunnie interweniował Ludwik Gintel i zaskoczył własnego bramkarza. Mimo niesprzyjających okoliczności gospodarze starali się aktywnie reagować i atakować przeciwników. W polskich szeregach dużą aktywnością wykazywał się Henryk Reyman, który  przejął piłkę i zdecydował się na uderzenie, które okazało się jednak zbyt lekkie, by zaskoczyć bramkarza gości. Dobrą sytuację Polacy stworzyli sobie również w 31. minucie, kiedy to ponownie szczęścia spróbował Reyman, ale skuteczną interwencją popisał się Neuhaus. Kilka chwil później Wiślak po raz kolejny zaznaczył swoją obecność na boisku, biorąc udział w trójkowej akcji z Józefem Kałużą  oraz Zygmuntem Krumholzem, lecz i tym razem nie dało to efektu. Przed przerwą zawodnik Białej Gwiazdy próbował jeszcze zagrozić przeciwnikom, kiedy zagłówkował, ale nie zdołał posłać piłki do siatki. W ostatnich minutach pierwszej połowy Węgrzy powiększyli swoją przewagę za sprawą Soltiego, który strzałem głową skierował piłkę do bramki.  Nie był to jednak koniec nieszczęść w szeregach Polaków, bo na domiar złego kontuzji doznał Stefan Śliwa, a przez fakt, że w trakcie meczu nie przewidywano zmian, to Wiślak był zmuszony dograć spotkanie do końca.

„Kropka nad i”

W trakcie przerwy selekcjoner Biało-Czerwonych zdecydował się na przeprowadzenie zmian w zestawieniu swojej drużyny. Stanisław Cikowski został przesunięty na środek pomocy, a Stefan Śliwa zajął miejsce na prawym skrzydle. Po zmianie stron widoczna była poprawa w grze gospodarzy, a wypracowana przewaga utrzymywała się przez kolejne minuty. Strzeleckie okazje mieli między innymi Kuchar, Reyman oraz Krumholz. W dalszej części meczu gra się wyrównała i do głosu po raz kolejny doszli rywale, co poskutkowało zdobyciem trzeciej bramki. W 79. minucie dobrą dyspozycją wykazał się Solti, który skutecznie wykorzystał zamieszanie pod bramką Lotha i podwyższył prowadzenie swojej drużyny. Biało-Czerwoni wciąż rozgrywali kolejne składne akcje i próbowali zagrozić przeciwnikom, jednak nie przyniosło to rezultatu, a spotkanie zakończyło się porażką Polaków, którzy ulegli Węgrom 0:3.

Polska – Węgry 0:3 (0:2)
0:1 Gintel (sam.) 4’
0:2 Solti 43’
0:3 Solti 79’

Polska: Loth - Gintel, Klotz, Cikowski, Śliwa, Synowiec, Reyman, Kałuża, Krumholz, Kuchar, Sperling

Węgry: Neuhaus - Zatyko, Kovacs, Szabo, Kleber, Tomecsko, Katzer, Razso, Priboj, Seiden, Solti