124 lata temu urodził się Henryk Reyman

Henryk Reyman urodził się 28 lipca 1897 roku w rodzinnym domu zlokalizowanym przy placu Jabłonowskich w Krakowie. W 1910 roku wstąpił w szeregi Wisły Kraków, do czego namówili go starsi kuzyni współtworzący już Towarzystwo Sportowe. Jeszcze przed 17. urodzinami Reyman zdołał zaliczyć debiut z białą gwiazdą na piersi, lecz na dalsze występy musiał poczekać do zakończenia I Wojny Światowej. W tym czasie służył w Legionach Polskich, walczył też na froncie włoskim, gdzie został poważnie ranny.

Henryk Reyman to jeden z inicjatorów reaktywacji Wisły, która zmuszona była zawiesić działalność. To właśnie on stał się podporą Białej Gwiazdy i szybko znalazł się w gronie kluczowych zawodników. Jego postawa nie uszła uwadze także selekcjonerowi, który powołał go do kadry przygotowującej się na Igrzyska Olimpijskie w Antwerpii. Niestety Polska nie wzięła udziału w tej imprezie ze względów politycznych, ale cztery lata później Reyman reprezentował Biało-Czerwonych, będąc także kapitanem kadry podczas Igrzysk w Paryżu.

W latach 1926-28 Henryk Reyman poprowadził Wisłę Kraków do triumfu w pierwszej edycji Pucharu Polski, w pierwszych mistrzostwach Polski rozgrywanych systemem ligowym, a następnie do obrony tytułu w kolejnym sezonie. Dodatkowo wykazał się wybitnym kunsztem strzeleckim, zakładając dwukrotnie koronę króla strzelców i ustanawiając wciąż niepobity rekord polskiej ligi w liczbie 37 goli w jednych rozgrywkach.

1933 rok zakończył jego karierę, kiedy to dowódca garnizonu krakowskiego zakazał wojskowym uczestnictwa w klubach cywilnych. Kapitan Wisły przez cały okres gry w piłkę wypełniał obowiązki zawodowego oficera Wojska Polskiego, walcząc między innymi w wojnie polsko-ukraińskiej, wojnie polsko-bolszewickiej i w powstaniach śląskich. W czasach pokoju stacjonował w różnych częściach kraju, pozostając wiernym wiślackim barwom, niejednokrotnie podróżując nocą, aby móc wziąć udział w meczu ukochanej drużyny. Charakter i umiejętności przywódcze Reymana, a także oddanie sprawiły, że stał się człowiekiem godnym naśladowania także w życiu.

Po 1945 roku Reyman rozpoczął nowy rozdział, zostając selekcjonerem kadry narodowej, pracując nad odbudową piłki nożnej po wojennych zniszczeniach. Ze względu na szykanowanie go i oskarżenia mówiące o nadużyciu władzy, a także w obliczu nieprzyznania mu paszportu, wycofał się z życia publicznego i z roli selekcjonera. Do piłki wrócił dopiero po odwilży politycznej, kiedy to ponownie objął kadrę narodową.

Henryk Reyman zmarł w 1963 toku, a do końca interesował się poczynaniami Wisły. Właśnie jego imieniem nazwano Stadion Miejski im. Henryka Reymana w Krakowie, na którym swoje mecze rozgrywa Biała Gwiazda, a także ulicę przylegającą do obiektu. „Żył dla chwały polskiego sportu. Jest wzorem dla młodych pokoleń” - to słowa, która doskonale odzwierciedlają jego osobę.